آنتن دوقطبی (به انگلیسی: dipole antenna) نوعی آنتن رادیویی است که از یک سیم ساده با یک عنصر خودکار مرکزی تشکیل شده‌است. این سیستم شامل دو فلز رسانای سیمی می‌باشد، که به صورت موازی و در یک خط در فاصله نزدیکی از هم قرار دارند، همچنین یک ولتاژ نوسانی به مرکز آنتن، بین دو سیم نیز اعمال می‌شود. آنتن دوقطبی یکی از ساده‌ترین آنتن‌هایی است که از دیدگاه تئوری قابل حل و دارای نتایج کامل می‌باشد و به همین دلیل نیز دارای اهمیت است. آنتن دوقطبی توسط فیزیک‌دان آلمانی هاینریش هرتز اختراع شد، که در سال 1886 پیشگام کارهای آزمایشی آن بود.
کاربرد
نوع پرکاربرد این آنتن که آنتن نیم‌موج نامیده می‌شود از دو میله به طول یک چهارم طول موج ارسالی یا دریافتی بهره می‌گیرد. در مجموع این آنتن طولی برابر نصف طول موج دارد. آنتن دوقطبی کاربرد وسیعی در ارسال امواج رادیو تلویزیونی دارد. با استفاده از آنتن دوقطبی می‌توان امواج را با قطبش فرستاد به شکلی که می‌توان از طیف فرکانسی استفاده دوچندان کرد. این روش به ویژه در ارسال سیگنال ماهواره بسیار استفاده می‌شود
